Wij noteren MIDZOMER 1972.
Roger van Schoorisse, toentertijd handelaar in RIVA-bieren, kreeg de Merckxmicrobe te pakken en ronselde op zijnen toernée mensen die hetzelfde gevoel hadden, nl. fietsen met "ne koersvélo".
Tot zijn eerste veroveringen behoren alvast Gerard, Zeno en Raoul.
Zonder organisatie reden wij samen op zondagvoormiddag, vertrekkende ten Huize Roger aan de Ninovestraat, even later van de parking Henriette.
Tijdens de winter sloten wij o.m. Sylvain Doclo en Jules Van Eesbeeck aan. Spoedig werden er plannen gesmeed tussen 10 leden van toen om een structuur aan de vereniging te geven.
En warempel, in de lente van ’73 hadden wij een bestuur en een benaming WTC De Vlaamse Ardennen. Het eerste bestuur: S. Doclo, Roger Van Schoorisse, Gerard Wallemacrq, Zeno Deloof en Raoul Bogaert. Wij vergaderden en stopten na de rit ten huize Roger alwaar wij onze dorst konden laven in "zijne living". Het is ook uit die tijd dat onze eerste kledij dateert.
Het kind had een naam, die wegens dubbel gebruik met de groep De Visscher spoedig werd vervangen door WTC De Linde (plaatsnaam van vertrek en aankomst).
Het kind had ouders, in casu het bestuur.
Het kind had een thuishaven bij Roger.
Het kind had kleren.
“WTC DE Linde” was geboren.
Maar zoals elk opgroeiend wicht kende onze club kinderziekten.
Gestart met 10 in ’73 kende de club een explosie van ’74 tot ’84 naar 45 leden. Daarna was er een stelselmatige daling tot 30 per einde ’89 en tenslotte tot 25 in ’97.
Bepaalde leden hadden gewoon geen interesse meer, de inspanning was te zwaar, de gemiddelde snelheid te hoog, het enthousiasme was er niet, een minimum aan discipline kon niet worden opgebracht, zij hadden geen tijd meer….
Nochtans deed het bestuur al het mogelijke om het iedereen aangenaam te maken.
Zo werden vanaf ’74 rittenschema’s opgemaakt waarbij elke week een ander parcours werd uitgestippeld en werd er op het einde van het jaar een kampioen gekroond.
Vanaf ’81 tot ’89 kenden wij onze tijdritten per ploeg, vanaf ’82 tot heden richten wij individuele tijdritten in met een kampioen.
In de jaren ’75 tot ’84 namen wij deel aan verschillende rally’s en kwamen meestal met die bekers van de grootste groep naar huis.
Wij fietsten in ’85, ’87, ’90 te Kleve met onze broeders aldaar. Wij fietsten 3 maal naar Blankenberge verder Rodeberg, Pittem, Nieuwpoort. Wij gingen met de bus naar Brugge, Walcheren, Antwerpen, De Efteling, Zeebrugge.
Het grootste succes kende onze club tijdens het kampioenschap van Ronse op rollen tussen de wielerclubs in ’81-’82 en ’83. Wij wonnen telkens: Willy maakte 3 maal deel uit van de winnende ploeg, Noël 2 maal, Jean-Pierre en Raoul 1 maal.
Verder werkten wij mee aan het Belgisch kampioenschap voor profs te Ronse in ’83 en ’91, aan het wereldkampioenschap in ’88 en aan verschillende na-Tour criteria.
Een woordje over het bestuur:
Steeds via een democratische verkiezing per jaar waren er 7 leden vanaf 1973.
Bestuursleden kwamen, andere gingen. Roger stopte in ’77, Jean-Pierre was het van ’91 tot ’95, Sylvain Doclo hield het na 18 jaar voorzitterschap voor bekeken en werd opgevolgd door Robert. Zeno stopte in ’96. Kurt en Patrick kwamen. Gerard en Raoul staan dus al bijna 39 jaar op de bres.
De Kas van Gerard:
Er was een “cash-flow” tijdens de jaren ’73 tot ’83.
De bijdrage bij de aankoop kledij, verlieslatende soupers, aankoop van trofeeën voor de kampioenen, geschenken bij tijdritten, aankoop reservemateriaal kostten geld.
Het bestuur overwon dit evenwel met het inrichten van kaartingen van ’76 tot ’87 Er was zelfs in ’75 al een bal bij de Paters met het orkest “The Roberto’s.
In 1983, ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan, werd er een publiciteitsaffiche met groepsfoto rond de kaarting gemaakt. Verder zijn er de kaas- en wijnavond, telkens in februari sinds 1995, later vervangen door Eetfestijnen.
Wat het lokaal betreft vonden wij vanaf 1974 een onderdak in Café A la Terrase, later omgedoopt tot Café Bel Air, Café Bilitis, Café De Wandelaar. Als gevolg van sluiting logeerden wij een jaar in Dopchies fabrieke en een jaar in Café Rond Punt. Heden ten dagen kan u ons vinden in La Bourse du Commerce.
De volgwagen:
In 1975 hadden wij een eerste volgwagen. Meubelhandelaar Marcel Duquin van het Rooseveltplein zette zich achter het stuur om ons te depanneren.
Van ´77 tot ´95 beschikten wij over de camionette van Renaix Marbre-Imarbo. Heden ten dagen maken wij gebruik van een volgwagen geleverd door Garage Gemco, tevens sponsor van de club.
Wij weten wat af van feestvieren. De gebeurtenissen van het tien-, vijftien-,twintigjarige en 35- jarige bestaan zijn ervan getuigen. Vandaag doen wij het even goed.
Leve onze WTC!!!